سخنرانی حاج احمد متوسلیان در سوریه

تأمل در آخرین سخنرانی حاج احمد متوسلیان، فرمانده سپاه اسلام در سوریه

رزمندگان سپاه اسلام، صبح روز ۲۸ خرداد ماه سال ۱۳۶۱ در میدان صبحگاه پادگان زبدانی سوریه منتظر نشسته بودند تا از زبان فرمانده خود کسب تکلیف کنند. متوسلیان پشت میکروفن قرار گرفت و آخرین سخنرانی رسمی خود را برای قوای محمد رسول الله (ص) ایراد کرد. کمتر از ۲۰ روز بعد در ۱۴ تیرماه، حاج احمد متوسلیان به همراه سه تن دیگر به نام‌های سید محسن موسوی، تقی رستگارمقدم و کاظم اخوان توسط فالانژهای لبنانی در حوالی بیروت ربوده شدند. و هم اکنون سی و خرده ای سال است که از آن‌ها خبری نیست.

در تقارن ایام حضور قوای محمد رسول الله (ص) به فرماندهی متوسلیان در سوریه به دلیل تهدیدات رژیم صهیونیستی، حمله به جنوب لبنان و لبیک امام به امدادخواهی مسلمانان منطقه و تحولاتی که امروز توسط همان عناصر صهیونیستی و تکفیری در سوریه و میان مسلمانان منطقه جریان دارد، بازخوانی سخنرانی فرمانده جاویدالاثر سال‌های دفاع مقدس قابل تأمل است.

متن این سخنرانی در ادامه می‌آید:

نصب تندیس احمد متوسلیان یزدی در مرز فلسطین

تندیس احمد متوسلیان یزدی در مارون‌الرأس در مرز فلسطین نصب شد تا یادبودی از ربوده شدن این فرمانده ایرانی باشد. انگشت اشاره احمد متوسلیان یزدی در تندیس ساخته شده به سمت سرزمین هایی از کشور فلسطین است که در حال حاضر توسط رژیم صهیونیستی اشغال شده است. عبدالمجید فراهانی طراح این تندیس است و در مورد متوسلیان یزدی بیان کرده است که امام موسی صدر و احمد متوسلیان یزدی سربازان و پرورش یافتگان مکتب روح الله خمینی هستند و هر دو آنها به دست دولت لیبی و اسرائیل ربوده شده‌اند. وجه اشتراک آنها این است که خبری از سرنوشتشان در دست نیست.

مصاحبه ای از حاج احمد متوسلیان

متن زیر بخشی از مصاحبه‏ اى است که حاج احمد متوسلیان به راز نام گذاری تیپ به نام حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله) اشاره می کند. سخنانی که نشانگر عمق ارادت او به ساحت حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله) دارد:

اسم تیپ را گذاشتیم تیپ محمد رسول‏ اللَّه ‏(ص)، اولاً این اسم اعتقاد ما را به مکتب و سنت حضرت رسول نشان می دهد. به این معنا که ما رزمندگان تیپ، حضرت محمد را به عنوان خاتم الانبیاء و بزرگترین رسول خداوند می ‏شناسیم و به ایشان اعتقاد داریم؛ چرا که ایشان شاخص وحدت بین تمام مسلمانان هستند و این نام به این خاطر براى تیپ ما انتخاب شد. البته این نامگذارى یک زمینه قبلى هم داشت و آن عملیاتى بود که توسط ما در مناطق مریوان و پاوه انجام شد و نام آن محمد رسول ‏اللَّه‏(ص) بود. البته حاج ‏احمد با آن روحیه لطیف خود، فلسفه ‏اى هم براى شماره این تیپ یعنى عدد 27 فرض کرده بود. او بعدها در این رابطه به یکى از همرزمان با صفایش گفته بود: «... عدد دو را که از هفت کسر کنى، مى‏ماند پنج؛ به نیت پنج تن آل‏عبا. عدد دو را که با عدد هفت جمع ببندى، می ‏شود نُه یعنى تسعة معصومین مِن وُلدِ الحسین‏ حالا اگر تو این عدد دو را با عدد هفت ضرب کنى، حاصل آن مى‏شود چهارده، به نیت 14 معصوم (علیهم ‏السلام) منبع: کتاب آذرخش مهاجر

من و تو باید پرچم خود را در انتهای افق برافرازیم...

حاج احمد آرام دستش را بالا آورد و به انتهای افق اشاره کرد و گفت:

"بسیجی آنجا انتهای افق است...

من و تو باید پرچم خود را در آنجا در انتهای افق برافرازیم.

هر وقت پرچم را آنجا زدی زمین، آن وقت بگیر و راحت بخواب... ولی تا آن وقت نه!!!"

.....................................................

Haj Ahmad slowly brought his hand up and pointed to the horizon and said:

" The basij is the horizon ...

I must raise their flag at the end of the horizon.

whenever the flag of the ground it gave me time and sleep in peace... but not till then!!!

.....................................................

الحاج احمد جلب ببطء رفع یده وأشار إلى الأفق، و قال: 

"الباسیج هو الأفق ...

لا بد لی من رفع علمها فی نهایة الأفق،

و کلما علم الأرض أنه أعطانی الوقت والنوم فی سلام ... ولکن لیس حتى ذلک الحین!"