معرفی دو کتاب از انتشارات یا زهرا

... این دو کتاب را از اینجا تهیه نمایید ...

خاطره مقام معظم رهبری از حاج احمد متوسلیان

متن بیانات معظم له به شرح زیر است:

«سال ۵۹ با شروع دفاع مقدس، حضور دانشجوها در جبهه است که نمونه‏‌های مختلفی از آن وجود دارد که یکی از آن‏ها همین حاج احمد متوسلیان و امثال این‌‏ها بودند که بلند شدند رفتند منطقه‏ غرب در کردستان، در عین غربت- بنده در همان ماه‌‏های اول جنگ، پنج شش ماه بعد از اول جنگ، منطقه‏ کردستان را از نزدیک دیدم؛ گرد غربت آنجا بر سر همه کأنه پاشیده شده بود- و در تنهایی، بی‌‏سلاحی و با حضور فعال دشمن و بمباران دائمی دشمن، این مخلص‌‏ترین نیروها در آنجا کارهای بزرگی را انجام دادند که قبل از عملیات فتح المبین- عملیاتی که این سردار بزرگوار و دوستانش انجام دادند- عملیات محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) را انجام دادند که آن، یک نمونه از حضور دانشجویان است.

سردار عالی‌مقام، جاوید نشان، آقای حاج احمد متوسلیان که من از نزدیک این مرد برجسته را می‌شناختم و کار او، روحیه‌ او و تلاش او را دیده‌ام و او یکی از برجستگان دفاع مقدس بود. به نظر من بخصوص شما جوان‌های عزیز، شرح حال این برجستگان را که خیلی درس‌ها به ما می‌آموزد، بخوانید؛ خصوصاً در آن بخشی که مربوط به عملیات این سردار عزیز هست؛ چه در غرب، چه در فتح المبین، چه در بیت‌المقدس.»

دو خاطره تصویری

... برگرفته از پایگاه اسلامی دانش آموزی سادات ...

ماجرای ملاقات حاج احمد متوسلیان با مقام معظم رهبری در سال ۶۱

در ۱۷ خرداد ۱۳۶۱ حاج احمد متوسلیان همراه با فرماندهی وقت کل سپاه ملاقاتی را در محل ریاست جمهوری با آیت الله خامنه‌ای که رئیس جمهور وقت بودند داشت. جریان این ملاقات مربوط می‌شد به اعزام سپاه اسلام به سوریه و آمادگی جنگ با رژیم اشغالگر قدس.

در گذر یک ماه از تهاجم ارتش رژیم صیهونیستی به لبنان، بیروت جنگ‌زده بر گرداگرد خود محاصره اشغالگران را تجربه می‌کرد. “الیاس سرکیس ” رئیس جمهور لبنان در پیامی به همه دولت‌ها و مجامع جهانی درخواست امداد نظامی، غذایی، دارویی و سایر اقلام حیاتی کرد و هیچ‌کس جز ایران خمینی به این فریاد امدادخواهی لبیک نگفت. جمعی از بلندپایه‌ترین مسئولین سیاسی- نظامی جمهوری اسلامی ایران برای بررسی اوضاع و شرایط مظلومین منطقه در حالی وارد کشور سوریه شدند که پایتخت آن بطور مستقیم زیر بارش گلوله‌های توپخانه صهیونیست‌ها قرار داشت و وضعیت فوق‌العاده، تمام شهر را در برگرفته بود. اعضای این هیأت عبارت بودند از: دکتر “علی اکبر ولایتی ” وزیر خارجه، سرهنگ “سلیمی ” وزیر دفاع، “محسن رضائی ” فرمانده سپاه پاسداران، “محسن رفیق دوست ” مسئول تدارکات سپاه پاسداران، سرهنگ “علی صیادشیرازی ” فرمانده نیروی زمینی ارتش و “احمد متوسلیان ” فرمانده تیپ ۲۷ حضرت رسول (ص)؛ هیأتی که بر حسب دستور امام (ره) و ابلاغیه “شورای عالی دفاع ” جمهوری اسلامی ایران به ریاست رئیس جمهور وقت آیت‌الله خامنه‌ای به سوریه اعزام شده بود.

خاطره ۶۸: برخورد احمد متوسلیان با زن و بچه تفنگچی کومله

احمد تازه حقوقش را گرفته بود، از در سپاه بیرون آمد که دید یک زن بچه بغل، کنار پیاده‌رو نشسته و گریه می‌کند، احمد رفت جلو.

ـ خواهر من! شما چرا ناراحتی؟ چی شده؟ چه کسی شما را ناراحت کرده؟

ـ شوهرم، من و این بچه صغیر را توی این شهر گذاشته و رفته تفنگ‌چی کومله شده، به خدا خیلی وقت است یک شکم سیر غذا از گلوی من و این بچه پایین نرفته.

احمد تا این حرف را شنید، بغضش گرفت و بلافاصله دست توی جیب اورکتش کرد و تمام مبلغی را که چند دقیقه پیش بابت حقوقش گرفته بود، دو دستی طرف آن زن گرفت.

 ـ خواهر به خدا من شرمنده‌ام، نمی‌دانستم شما چنین مشکلی دارید، این پول ناقابل را بگیرید، هدیه مختصری است، فعلاً امور خودتان را با آن بگذرانید، نشانی‌تان را هم بدهید به برادر دستواره، او مسئول تأمین ارزاق شهر است، بعد از این موارد خوراکی شما را خودش می‌آورد دم در خانه‌تان به شما تحویل می‌دهد.

آن زن خشکش زده بود؛ احمد با التماس پول را به او داد، نشانى‏ اش را هم نوشت و داد به من… به خدا قسم کم نبودند خانواده‏ هایى در مریوان که احمد خرج آنها را میداد؛ میدید حقوق خودش کفاف این کار را نمیدهد، میرفت از پدرش دستى میگرفت و می آورد خرج محرومین مریوان میکرد. همین طورها بود که همین خانواده‏ هایى که او خرج‏شان را میداد، شوهرهایشان را سَرِ غیرت می آوردند که شما خجالت نمیکشید؟ اسم خودتان را میگذارید کُرد؟ دارید با مردى میجنگید که خرج خورد و خوراک زن و بچه‏ هاى شما را میدهد.

به همین خاطر می‏دیدیم که راه به راه، ضدانقلاب، گروه گروه می آمدند و خودشان را به سپاه تسلیم میکردند.

راوی: سردارشهید سیدمحمدرضا دستواره

منبع: خبرگزاری فارس

خاطره ۶۷: خط و نشان حاج احمد برای بنی صدر

در اطراف مریوان، منطقه صعب‌العبوری بود به نام «دزلی» که دست گروهک‌ها بود. گفتند سپاه قصد دارد این منطقه را آزاد کند. گروهک‌ها آن‌قدر به تسلط خودشان بر این منطقه ایمان داشتند که گفته بودند اگر سپاه بتواند «دزلی» را بگیرد ما زن‌هایمان را طلاق می‌دهیم. با فرماندهی کم نظیر حاج احمد متوسلیان «دزلی» آزاد و شد، شور و شعف وصف ناشدنی‌ای در شهر بر پا بود. حاج احمد در این درگیری مجروح و پایش تیر خورده بود. بعد از این عملیات که در سال ۶۰ اتفاق افتاد، ما برای حضور در یک سمینار عازم تهران شدیم. نزد حاج احمد رفتیم که با ایشان خداحافظی کنیم. بسیار زیبا به ما گفت: اگر بنی‌صدر را دیدید به او بگید حاج احمد پاش به تهران برسه، شورای هماهنگی را روی سرت خراب می‌کنه.

منبع: شهید نیوز

خاطره ۶۶: دستور واریز حقوق سپاه به خانواده یک کومله!

سردار «غلامرضا خسروی‌نژاد» از جانبازان هشت سال جنگ تحمیلی و از همرزمان جاویدالاثر متوسلیان از حماسه‌های این فرمانده در مناطق غرب کشور و محبوبیتش میان کردها خاطرات بسیاری دارد. او معتقد است مردمداری حاج احمد و اعتماد او به کردهای محلی و خلوصی که در این راه می‌گذاشت از عوامل موفقیت بی‌نظیر او و ماندگار شدنش در ذهن کرد‌های محلی است. خسروی‌نژاد در همین زمینه در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، به روایت خاطره‌ای پرداخته می‌گوید:

«ما هرچه به دست آوردیم از اسلامیت به دست آوردیم، یعنی عمل به وظیفه کردیم، این که آقای متوسلیان موفق بود و در آن روزگار موفق‌تر از همه فرماندهان عمل می‌کرد، به‌خاطر خلوصش است. حاج احمد متوسلیان وقتی وارد یک روستا می‌شد بنابر گفته آقای احمدی، مسئول آموزش و پرورش وقت مریوان که هنوز هم هست، می‌گفت اول باید معلم به روستا وارد شود. اول باید فرهنگ، علم و دانش را به روستا بیاوریم. کار اصلی را این قضایا در کردستان انجام داد که ما توانستیم آنجا را پاکسازی کنیم. حاج احمد متوسلیان فرمانده‌ای بود که وقتی موضوع غیرمعمولی در سطح شهر می‌دید، کامل آن را پیگیری می‌کرد. به همین دلیل وقتی دید بچه چهار پنج‌ساله در مریوان گدایی می‌کند موضوع را به‌ سرعت پیگیری کرد، از بچه پرسید: «پدرت چه‌ کاره است؟» آن بچه هم کم‌سن بود و حرف دیگر اعضای خانواده را به‌ خوبی تکرار می‌کرد. گفت: «بابام را پاسدارها کشته‌اند.» حاج احمد پرسید: «چطور کشتند؟» او گفت: «بابام کومله بوده که توسط آن‌ها کشته شده.» حاج احمد پرسید: «در خانه شما فرد دیگری نیست که کار کند؟» آن بچه هم گفت: «من در خانه دو تا خواهر و برادر کوچکتر از خودم و مادرم را دارم.» وقتی حاج احمد این اوضاع را دید او را به سپاه آورد و به پاسدارها سپرد تا وضعیت خانواده او را شناسایی کنند و هر ماه از حقوق سپاه به او مقرری بدهند، حاج احمد متوسلیان این گونه اثر می‌کند و از این قصه‌ها راجع به حاج احمد زیاد داریم. وقتی حاج احمد می‌خواست از مریوان به جنوب برود، مردم برایش نذر می‌کردند و قربانی می‌دادند و می‌گفتند از پیش ما نرو!».

منبع: خبرگزاری تسنیم

خاطرات حاج احمد متوسلیان؛ نسخه pdf

داشتم در بین مطالب خود در رایانه شخصی

دنبال مطلب درباره حاج احمد میگشتم که به این محتوا برخوردم؛

خیلی ساده ست یعنی از لحاظ ظاهری و قالب بندی داخل word صرفاً گردآوری شده

ولی از حیث محتوا بسیار قابل استفاده ست...

... ان شاءالله به کار بیاید ...

ممنون از گردآورنده ای که نمیدانم کیست!

.: دریافت نسخه pdf خاطرات حاج احمد متوسلیان :.

حجازی فر بازیگر نقش حاج احمد می گوید...

حجازی فر بازیگر نقش حاج احمد در فیلم ایستاده در غبار:

در بازار مریوان که فیلمبرداری داشتیم، بعضی ازپیرمردها می آمدند من را بغل میکردند و می بوسیدند

و در روستای دزلی که اهالی آن اهل تسنن هستند، پوستر رنگ و رو رفته حاج احمد به دیواربعضی خانه ها بود.

معرفی کتاب: مجموعه یادگاران، جلد ۹ (کتاب متوسلیان)

... برای تهیه کتاب اینجا تلیک نمایید ...

............................................

(زهرا رجبی‌متین؛ انتشارات روایت فتح)

... بچه بود که انقلاب را دید. نوجوانیش را در آن گذراند. شاگردی پدر را کرد؛ عاشق کارهای فنی بود. وقتی مطهری را شناخت، دلش خواست برود سراغ طلبگی که نرفت. دانشگاه علم و صنعت، دو سال برق خواند؛ آن‌ قدر تودار بود که خانواده‌اش نمی‌دانست دانشجو است. حتا وقتی خبر دستگیریش را شنیدند، باورشان نمی‌شد. دوستانش شاید جسارتش را در کوچه و خیابان دیده بودند، ولی در خانه، داداش احمد مهربان و سخاوتمند بود. حبس کشید. رنج دید، آن ‌قدر که توانست پشت و پناه آدم‌ها باشد. جنگیدن برایش درس بود. می‌آموخت و آموزش می‌داد و تربیت می‌کرد. به همان راحتی که توبیخ و تنبیه می‌کرد، گریه می‌کرد و حلالیت می‌طلبید. آن‌ قدر به افق‌های دور چشم دوخت که روزی در پس آن ناپدید شد.