خاطره ٢۰: مادر رفته بود ملاقات...

مادر رفته بود ملاقات. دیده بود ضعیف شده. کبودی دست هایش را هم دیده بود.

ـ احمد جان، دستات چی شده؟

خندیده بود.

ـ تو رو خدا بگو.

ـ جای دستبنده. می بندن دو طرف تخت، شلاقه می‌زنن.

تقلا می‌کنم که طاقت بیارم. ساکت شده بود. بعد باز گفته بود: «نگران نباش،خوب می‌شن.»